W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „vaneenscheiden“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

aan·een·schrij·ven: czasownik
on·be·schei·den: przymiotnik i przysłówek
ver·schei·den: przymiotnik i przysłówek
on·der·schei·den: przymiotnik i przysłówek
ge·schei·den: przymiotnik i przysłówek
af·schei·den: czasownik
be·schei·den: przymiotnik i przysłówek
schei·den: czasownik
uit·schei·den: czasownik

Widzisz podobne wyniki: aaneenschrijven , onderscheiden , verscheiden , onbescheiden , bescheiden , afscheiden , gescheiden , uitscheiden i scheiden

aan·een·schrij·ven <schreef aaneen, h. aaneengeschreven> [anensxrɛivə(n)] CZ. cz. przech.

aaneenschrijven

zusammenschreiben

aaneenschrijven

in einem Wort schreiben

on·be·schei·den [ɔmbəsxɛidə(n)] PRZYM.

onbescheiden

unbescheiden

een onbescheiden vraag

eine indiskrete Frage

ver·schei·den¹ [vərsxɛidə(n)] PRZYM.

verscheiden

verschieden

on·der·schei·den¹ [ɔndərsxɛidə(n)] PRZYM.

ge·schei·den [ɣəsxɛidə(n)] PRZYM.

1. gescheiden:

gescheiden (verwijderd van elkaar)

getrennt

gescheiden (apart)

separat

2. gescheiden (niet meer gehuwd):

gescheiden

geschieden

af·schei·den <scheidde af, h. afgescheiden> [ɑfsxɛidə(n)] CZ. cz. przech.

1. afscheiden (verwijderen):

afscheiden

absondern

afscheiden

trennen

de schapen van de bokken afscheiden

die Schafe von den Böcken trennen

zich van de wereld afscheiden

sich von der Welt absondern

2. afscheiden (ruimte, oppervlakte):

afscheiden

abtrennen

het weiland was van de weg afgescheiden

die Wiese war vom Weg abgetrennt

3. afscheiden (hars, melk, speeksel enz. produceren):

afscheiden

ausscheiden

be·schei·den <bescheiden, bescheidener, bescheidenst> [bəsxɛidə(n)] PRZYM.

1. bescheiden (niet aanmatigend):

bescheiden

bescheiden

bescheiden

anspruchslos

2. bescheiden (niet groot):

bescheiden

bescheiden

bescheiden

einfach

bescheiden

schlicht

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

scheiden

sich (ab)lösen

de bast scheidde zich van de boom

die Rinde löste sich vom Baum (ab)

2. scheiden (uiteengaan):

scheiden

sich scheiden

scheiden

sich trennen

hier scheiden zich de lijnen/onze wegen

hier trennen sich die Linien/unsere Wege

uit·schei·den¹ <scheidde uit, h. uitgescheiden> [œytsxɛidə(n)] CZ. cz. przech. (afzonderen; afscheiden)

uitscheiden

ausscheiden

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Tłumaczenia dla hasła „vaneenscheiden“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

aan·een·schrij·ven <schreef aaneen, h. aaneengeschreven> [anensxrɛivə(n)] CZ. cz. przech.

on·be·schei·den [ɔmbəsxɛidə(n)] PRZYM.

ver·schei·den1 [vərsxɛidə(n)] PRZYM.

on·der·schei·den1 [ɔndərsxɛidə(n)] PRZYM.

1. onderscheiden (verschillend):

2. onderscheiden (uiteenlopend):

3. onderscheiden (in groot getal):

ge·schei·den [ɣəsxɛidə(n)] PRZYM.

1. gescheiden:

2. gescheiden (niet meer gehuwd):

af·schei·den <scheidde af, h. afgescheiden> [ɑfsxɛidə(n)] CZ. cz. przech.

1. afscheiden (verwijderen):

2. afscheiden (ruimte, oppervlakte):

3. afscheiden (hars, melk, speeksel enz. produceren):

be·schei·den <bescheiden, bescheidener, bescheidenst> [bəsxɛidə(n)] PRZYM.

1. bescheiden (niet aanmatigend):

2. bescheiden (niet groot):

schei·den1 <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

1. scheiden (losgaan):

2. scheiden (uiteengaan):

uit·schei·den1 <scheidde uit, h. uitgescheiden> [œytsxɛidə(n)] CZ. cz. przech. (afzonderen; afscheiden)

Przeszukaj słownik

Linki do dodatkowych informacji z zewnątrz

Komentarze i uwagi

Trener słownictwa

Synonyms

Moja historia wyszukiwania

ver·schei·den¹ [vərsxɛidə(n)] PRZYM.

on·der·schei·den¹ [ɔndərsxɛidə(n)] PRZYM.

schei·den¹ <scheidde zich, h. zich gescheiden> [sxɛidə(n)] CZ. wk ww zich scheiden

uit·schei·den¹ <scheidde uit, h. uitgescheiden> [œytsxɛidə(n)] CZ. cz. przech. (afzonderen; afscheiden)