niderlandzko » niemiecki

klok·ken1 <klokte, h. geklokt> [klɔkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. klokken (werktijden laten vastleggen):

klok·ken·spel <klokkenspel|len> [klɔkə(n)spɛl] RZ. r.n.

1. klokkenspel muz.:

2. klokkenspel żart. (geslachtsdelen):

edle(n) Teile l.mn.

klok·ken·lui·der <klokkenluider|s> [klɔkə(n)lœydər] RZ. r.m.

1. klokkenluider (luider van een torenklok):

Glöckner r.m.

2. klokkenluider (persoon die misstanden naar buiten brengt):

klok·ken·to·ren <klokkentoren|s> [klɔkə(n)torə(n)] RZ. r.m.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski